පාපොච්චාරණ; පව් සමා කිරීමට නොවේ!!!

 මෙය එක් අතකින් ගත් විට පාපොච්චාරණයකි.නමුත් එය පාපොච්චාරණයක් නොවන්නේ එය මම මාගේ පවක් සමා කරගැනීමට කරන දෙයක් නොවන නිසාත් මම බොදුනුවකු ලෙස පව් සමා කිරීම් විශ්වාස නොකරන නිසාත්ය.( මෙය මා කියන්නට යන දේට කිසිම අදාළත්වයක් නැති වැල් වටාරමකි.ඒ මාගේ හැටිය.)කෙසේ හෝ මම දැන් මාගේ පාපොච්චාරණය අරඹමි. මාගේ බ්ලොග් සටහන හොදින් බලන ඕනෑම  අයකුට පෙනීයන දෙයක් වන්නේ එය වැඩිමනත්ම චෝදනා වලින්ද,ඇනුම් බැනුම් වලින්ද පිරී ඇති බවකි. එම සටහන් වල බොහෝදුරට ඇත්තේ පසුව කියවා බලන විට ලියූ මටද ලැජ්ජා සිතෙන විදුලි කොටන අකුණු ගහන වචනය.මෙතෙක් දුරට මා සිතා සිටියේ එවැනි ලිපියක් දෙකක් ලියා මහ පොරක් වීමට දැයි මට දැන් සැක සිතේ.( අඩුම තරමේ මගේ හිතේ කොනක එවැනි දෙයක් තියෙන්නට ඇත.) සමහරවිට එවැනි ලිපි බලා ඔබලා මා ඊනියා ඉන්ටලෙක්චුවල් කෙනෙකු ලෙස ගනීවි යැයි මා වරදවා වටහාගෙන සිටින්නට ඇත.මා මෙවැනි දරුණු පාපොච්චාරණයක් කිරීමට හේතුව ඔබ දැන් බලාපොරොත්තු වනු ඇත.( එය මම දන්නේ නැත.) මේ පසු ගිය සතියේ දිනක අපගේ බෝඩිමේ යම් යම් දාර්ශනික( පුහ්!!!) සංවාද කීපයක් ඇති විය.ඒවායේ මාතෘකා කීපයක් නම් "ප්‍රේම සම්බන්ධයක මුල ආදරයද?","CIMA අවශ්‍යයද?" වැනි ඒවාය.(කදිම දාර්ශනික බෝඩිමකි!!!.) එහිදී මම මාගේ සුපුරුදු භාෂා විලාශයෙන් "ආදරය 100%=ප්‍රේම සම්බන්ධය","CIMA භංග වේවා!" වැනි ගොර බීරම් ප්‍රකාශ නිකුත් කරමින් සිටියෙමි.නමුත් මද වේලාවක් යනවිට මට හැගී ගියේ මාගේ ළගම මිතුරනට පවා මා දැන් දැන් පිස්සකු ලෙස පෙනී යාමට ඉඩ ඇති බවය.මද වේලාවක් ගිය විට මටද ඉරට්ටේ සංඛ්‍යා 5ක් මැද ඉන්නා ඔත්තේ (Odd) සංඛ්‍යාවක් මෙන් හැගී ගියේය.මාගේ ළගම මිතුරන්ටත් එසේ නම් මා මෙම බ්ලොග් එකෙන් හදුනා ගත් ඔබට මා සමග අවංකව සංවාදයේ යෙදීම කොතරම් අපහසු වන්නට ඇත්දැයි මට කල්පනා වූයේ ඉන් පසුවය.(එසේ වුවත් මා සමග අවංකව සංවාදයේ යෙදුනු ඔබ සැමට පිං.)ඉතින් මා කළ පව් වලට දෙවියෝ (අවංක හිතවතුන් හැර මා විශ්වාස කරන වෙනත් සර්වබලධාරී දෙවියෙක් නැත;අහ්! ඔන්න ආයෙත්.)සමාව දෙත්වා.ඔබ සැමට බුදු සරණයි.