මෙය පළ කරන්නේ මා බ්ලොග් කීපයක දුටු ලිපි වලට පිළිතුරක් ලෙස වුවද පිළිතුරක්ම නොවන ලෙසය.එනම් මෙමගින් එම ලිපි වල කරුණු එලෙසම නොකියවෙන අතර සෘජු පිළිතුරු දීමක්ද නොකෙරෙයි.තවද මා මෙහිදී කතාකරන්නේ ඒ ලිපි වල අන්තර්ගතය ලෙස මට හැඟුණු දේ මිස එම ලිපියේ ඇතැයි කියන වූ අන්තර්ගතයක් ගැන නොවෙයි. (මගේ ලෝකය මටය;ඔබේ ලෝකය ඔබටය.)ඉතින් මෙයට පූර්විකාව සපයන, පිටස්තර අය්යා ත්, ජනිත් අයියා ත්, යසේල අයියා ත් මෙහිදී ස්තූතිපූර්වකව මතක් කළයුතුය.එමෙන්ම ලිපියේ මාතෘකාව ලිපියේ අන්තර්ගතය කියැවෙන්නක් මිස ඔබලාගේ තියුණු නුවණට ඇන්න පොඩි ටොක්කක් නොවන බව කරුණාවෙන් වටහා ගන්නා ලෙස කරුණාවෙන් යළි යළිත් ඉල්ලමි. හොඳයි දැන් මාතෘකාවට.ලංකාවේ දරුණු සිවිල් යුධ තත්ත්වය අවසන් වූ පසු නිරතුරු ඇසෙන වචන දෙකකි සාමය හා සහජීවනය.කෙසේවුවත් තිස් වසරක යුද්ධය අපට සාමය ඉගැන්වූවත් සහජීවනය යනු කුමක් දැයි අපට නිවැරදිව උගන්වා නැති සෙයකි මට නම් හැඟී යන්නේ.බොහෝ විට ගුවන්විදුලි රූපවාහිනී නාලිකාවල අපට උගන්වන සහජීවනය බිම් මට්ටමේ ක්‍රියාත්මක නොවීම ම හොඳය. ඒ මවන සහජීවනය (එකට ජීවත් වීම;බටහිර Living together නොවෙයි!!!)තම ත
ගිණි වැදුන දාහයට
ReplyDeleteඅවසරයි සමුදෙන්ට
වසන්තය අත ළගය
නොපමාව පැමිණෙන්ට