රට පෙරට ගෙනියන්ට මට වෙන්නෙ පා දෙකෙන්...

හිඳ ගතිමි අත දරා

නිල් පෑන ඉකි ගසන

රැක ගන්න ඉතිරි වූ

තින්ත බිඳ අන්තිමට,

අඳින්නට හිතාගෙන

සිත නැගී එන සිතුම්

නිරුවතින් විරිත්තන,

සුදු පාට කොළ පතේ

හතර කොන් නැවී ගිය,

සීතලෙන් පෙඟී ගිය.

ගසා හිස මේසෙ මත

යත් දැරිමි සිප ගන්ට

නිසල බව දෙන සිසිල,

පහන් දල්වා පැතුම්

"මකමි අද නම් ඉතින්

විරිත්තන සිනා කට

වතක් නැති කොළ පතේ"...

නොදැනීම මා සිතට

මම ලියමි අද මෙසේ

"ඇත කාර් බස් ලොරිද

යන සියක් මහ මගේ

ගන්ට සිතුනා මටත්

කාරයක් ඇබිත්තං

යන්ට සිතුවේම නැහැ

දෙයියම්ප බෙන්සෙකක

ඔනෑ නැහැ කිසිවිටක

මොන්ටෙරෝ ජිප් එකක්

දැක ඇතිමි ඇති තරම්

ෆෙරාරිද ,බුගාටිද

ඇති පදම් පර්ජෝද,

ගෙදර කම්පීතරෙන්

මස්ටෑංග් ඇමරිකන්,

ඇස්ටන්ද මාටින්ද,

ජගුවර්ද ඉන්දියන්…

සිත ගියත් "මිනි"යකට

නොපැතුවෙමි කිසිදිනෙක,

වෙහෙසුණා පමණමයි

කාර් ගැන සිත සිතා.

හැකිද මට මිලට ගෙන

මල කන්ට හරින්නට?

තෙල් ගසන්නට ඉතින්

අතේ නැත පිච්චියක්.

මරුටියක් වත් ගන්ට

බැරිලු දැන් නම් ඉතින්,

මිල වැඩිලු බදු හෙයින්.

අපටමයි කෙළ වෙන්නෙ,

කාර් ගත් මහ එවුන්

මග යාවි රජ සැපෙන්.

රට පෙරට ගෙන යන්ට

මට වෙන්නෙ පා දෙකෙන්"

දෑස් හැර බැලූ කල ,

දිටිමි ගැදි අවසනේ

පෑන රැඟුමක් රඟනු,

නොකියාම මා සිතට.

මුව හයා බැලූ කල

දිටිමි එය " ;) " ලෙසින්…..